ข้อมูลทรัพยากร

เนื้อหาย่อ : “ถ้าเข้าใจแล้ว หม่อมแม่ก็เลิกคิดมากสักทีเถอะครับ ผมจะเป็น คนจัดการเรื่องนี้เอง แล้วก็ไม่ต้องแอบร้องไห้แล้วนะครับ...ผมขอร้อง” “ขอโทษนะชาย ลูกไม่ควรมีแม่ที่ไม่ได้เรื่องแบบแม่เลย” คนปลายสาย พูดด้วยน้ำเสียงสั่นสะอื้น กับประโยคซ้ำๆ ที่หล่อนเฝ้าวนพูดพร่ำนับตั้งแต่ เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ ก่อนจะวางสายไป * หม่อมราชวงศ์ปราบดา พยุหะมนตรี" ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ บรรเทาความหนักอึ้ง ยอมรับว่าเขายังตั้งตัวไม่ติด กับ “หน้าที่” ที่ได้รับ มาอย่างกะทันหันนี้ จริงๆ คงต้องบอกว่าปราบดาไม่คิดว่าตนจะได้รับมันด้วยซ้ำ ภายนอก ใครๆ อาจจะมองว่าหนุ่มน้อยโชคดีที่ได้ครอบครองทรัพย์สมบัติทุกอย่าง ของ “พยุหะมนตรี” ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้รับการยอมรับ แต่ภายในมันกลับไม่มี สิ่งใดใกล้เคียงกับคำว่าโชคดีเลยสำหรับเขา ทุกอย่างที่ได้รับมอบมาไม่ใช่ ความยิ่งใหญ่ หรือความมั่งคั่งร่ำรวย แต่คือ ปัญหาสะสม” ที่หนักหนาเกินกว่า เด็กวัยสิบแปดปีจะสามารถแบกรับเอาไว้ได้.....