ข้อมูลทรัพยากร

เนื้อหาย่อ : พุทธศาสนามีคำอยู่คำหนึ่ง เป็นคำรวมยอดคือคำว่า สุญญตา ซึ่งแปลว่าความเป็นของว่าง คำว่า "ว่าง" ในที่นี้ ก็คือ ว่างจากคามหมายแห่งความเป็น ตัวตน คำ ๆ นี้กินคำรวมยอดไปถึงหมด ทั้งอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ที่ว่าว่างจากตัวตนนี้ หมายถึง ว่างจากสาระที่เราควรเข้าไปยึดถือเอา ด้วยกำลังใจทั้งหมดทั้งสิ้นว่า "ของเรา" การพิจารณาให้เห็นว่า สิ่งทั้งปวงว่างจากความหมายหรือสาระ ที่ควรเข้าไปยึดถือนั้น เป็นตัวพุทธศาสนาแท้ เป็นหัวใจหรือใจความ สำคัญที่เป็นจุดศูนย์กลางของการปฏิบัติตามหลักพระพุทธศาสนา เมื่อรู้แจ้งว่าทุกสิ่งทุกอย่าง "ว่างจากตัวตน" แล้ว ก็เรียกว่า รู้พุทธศาสนาถึงที่สุด คือรู้ว่าอะไรเป็น อะไรถึงที่สุด ถ้าบุคคลใดเห็น "ความว่าง" ของสิ่งทั้งปวงดังนี้แล้วจะเกิด ความรู้สึกที่เรียกว่า ไม่น่าเอา ไม่น่าเป็น ในสิ่งต่างๆ ขึ้นมาทันที ความรู้สึกที่ไม่อยากเอา ไม่อยากเป็น นี่แหละมีอำนาจเพียง พอที่จะคุ้มครองตัวเราไม่ให้ตกเป็นทาสของกิเลสหรืออารมณ์ทุกชนิด ทุกประการ...... ธรรมบรรยายเมื่อพฤษภาคม ๒๔๙๙ ที่คัดมาปรากฎอยู่ข้าง บนนี้ คือหลักวิชาแห่งการเป็นมนุษย์อันมีและเกิดขึ้นแล้วดำรงคงอยู่ ด้วยอำนาจปัญญาของอาจารย์พุทธทาสมหาปราชญ์แห่งพุทธศาสนา "ชีวิตกับนิพพาน อนัตตาของพระพุทธเจ้า ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม" ก็ล้วนเกี่ยวข้องและอธิบายสุญญตาแบบพุทธอย่างแจ่มแจ้ง "นิพพานของพระพุทธเจ้า" จึงเป็นเพียงชื่อหนังสือที่แสดง จุดหมายโดยอาศัยความ "ว่าง" นั้น