ข้อมูลทรัพยากร

มีความสุขให้ลูกเห็น เป็นคนดีให้ลูกดู.
ประเภททรัพยากร : หนังสือเล่ม
ชั้นเก็บ : ตู้ที่1 ชั้น2 ฝั่งซ้าย
หมวด : 200
เลขหมู่หนังสือ : 294.3442
สำนักพิมพ์ : อมรินทร์ธรรมะ.
ผู้แต่ง : ศศิวิมล ช่วงยรรยง.
ยอดคงเหลือ : 1
เนื้อหาย่อ : เมื่อถึงเสถียรธรรมสถาน หลาย ๆ คนอาจมองว่าเป็นสถานที่ทาง
คนไปกันแบบเมือ ๆ ตามกระแสธรรมะอินเทรนด์ที่กำลังแรงอยู่ในขณะนี้ แต่ก่อน
ความคิดของทีมงานเราก็ไม่ต่างจากนั้น จะเป็นไปได้หรือที่สถานที่แห่งหนึ่งจะมีอิทธิพลมากพอที่จะเปลี่ยนชีวิตของเรา
จากที่เคยห่อ ๆ เหี่ยว ๆ เพราะถูกความร้อนแรงของโลกเล่นงานอยู่ตลอดเวลา ให้
กลับมาเบิกบานประหนึ่งดอกไม้แรกแย้มได้อย่างในบทเพลงจริงๆ
พิสูจน์ความคิดเชิงสบประมาทข้างต้นด้วยตัวเอง
แต่เมื่อได้รับมอบหมายให้ต้องดูแลการผลิตหนังสือเล่มนี้ พวกเราจึงมีโอกาส
แน่นอน พวกเราเดินเข้าไปที่เสถียรธรรมสถานด้วยใจแบบคนทำงาน เพื่อ
มาสังเกตการณ์ สัมภาษณ์ ถ่ายรูป และเก็บบรรยากาศ โดยไม่ได้เปิดใจกว้าง
อย่างคนที่พร้อมจะมาเรียนรู้เพื่อน้ำธรรมะไปปรับใช้ในชีวิตแต่อย่างใด
แต่ทันทีที่ก้าวเข้าไปในเสถียรธรรมสถาน เราต่างก็รู้สึกได้ถึงความเย็นและ
กระแสแห่งความสุขที่วิ่งวนอยู่ในทุกหย่อมหญ้า และยิ่งได้เห็นบรรดาพ่อแม่ที่พา
ลูก ๆ มาทำกิจกรรมในแต่ละวันแล้ว เราก็ยิ่งรู้สึกได้ว่า พวกเขามีความสุขกันจริงๆ
ยิ่งเราใช้เวลาอยู่ที่นั่นนานเท่าไร รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะหดหายไปจากใบหน้า
ของพวกเราก็เริ่มผุดพรายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ จิตใจที่เคยกังวล คิดถึงแต่งานที่ยัง
ไม่เสร็จ บทความที่ยังไม่ได้ส่ง ก็ค่อยๆ คลายกังวลลง ความรู้สึกเย็นๆ สบายๆ
เริ่มปกคลุมจิตใจของพวกเรา โดยที่เราไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น จาก
ที่เคยนัดแนะกันว่าจะเร่ง ๆ ทำงานให้เสร็จๆ แล้วกลับ เราก็เริ่มพูดคุยกันอย่าง
มีความสุขและทำงานกันแบบสบาย ๆ จนลืมเวลา มารู้ตัวอีกทีก็ใกล้ถึงเวลาปิด เสถียรธรรมสถานแล้ว
ตามประสาคนทำหนังสือขี้เก๊ก เรากลับมาคิดกันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างที่ทำงาน
อยู่ในเสถียรธรรมสถานนั้นตงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...เราถึงได้ยิ้มแย้มแจ่มใสกว่าปกติ
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...ทำให้ทีมงานบางคนของเราเกิดรักเด็กขึ้นมา
กะทันหัน
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...เราถึงลืมความกังวลฟุ้งซ่านในใจ แล้วตื่นขึ้น
สู่ปัจจุบันขณะอย่างแท้จริง
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...ทำให้ทีมงานบางคนกสั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว เมื่อ
เห็นภาพพ่อแม่ลูกภาวนาร่วมกันด้วยความรัก
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...พวกเราบางคนถึงได้อยากกลับไปที่นั่นอีก
บ่อยๆ
คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...ทำให้ทีมงานขี้เก๊กบางคนอดใจไว้ไม่ไหว ถึงกับ
ต้องลุกขึ้นทำท่าดอกไม้บานไปกับผู้เข้าร่วมอบรม
และก็คงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป...ที่ทำให้สิ่งที่เราได้เรียนรู้แม้เพียงสั้นๆ
ในวันนั้นกลับก้องขึ้นในหูทุกครั้งที่ฉันมีปัญหากับครอบครัว
หากทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของบรรยากาศจริง ๆ พวกเราก็คงต้องขอขอบพระคุณ
บรรยากาศแห่งเสถียรธรรมสถานเป็นอย่างยิ่ง ที่ช่วยทำให้หัวใจเหี่ยวๆ ของพวกเรา
ได้สัมผัสกับคำว่า "ความสุข" "ความรัก" และ "ความเบิกบาน" อีกครั้ง แม้เรา
จะได้อยู่ร่วมกันเพียงไม่กี่วันก็ตาม