ข้อมูลทรัพยากร

เนื้อหาย่อ : พระธรรมนูญศาลยุติธรรม (ฉบับเดิม) พุทธศักราช ๒๔๗๗ ยกเลิกทั้งหมดและบัญญัติ (ฉบับใหม่) ขึ้นใช้บังคับโดยพระราชบัญญัติให้ใช้ พระธรรมนูญศาลยุติรรรม พ ศ. ๒๕๔๓ ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๕๑ มีการแก้โข โดยกำหนดให้ประธานศาลฎีกามีอำนาจให้คำแนะนำแก่ข้าราชการตุลาการ กำหนดให้ประธานศาลฎีกา ประธานศาลอุทธรณ์ ประธานศาล อุทธรณ์ภาค อธิบตีผู้พิพากษาศาลชั้นต้น และผู้พิพากษาหัวหน้าศาลมี อำนาจในการตรวจสำนวนและทำความเห็นแย้ง และกำหนดให้ศาลฎีกามี อำนาจพิจารณาพิพากษาคดีที่รัฐธรรมนูญหรือกฎหมายบัญญัติให้เสนอ ต่อศาลฎีกาใต้โดยตรง และคดีที่อุทธรณ์หรือฎีกาคำพิพากษาหรือคำสั่ง ของศาลชั้นตัน ศาลอุทธรณ์ หรือศาลอุทธรณ์ภาคตามที่กฎหมายบัญญัติ โดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระธรรมนูญศาลยุติธรรม (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๕๑ ทั้งนี้ได้มีระเบียบเกี่ยวกับการออกหมายจับ หมายคัน หมายขัง การปล่อยชั่วคราว การนั่งพิจารณาคดีครบองค์คณะและต่อเนื่อง การคุ้มครองและค่ตอบแทนพยานในคดีอาญา และแนวทางในการปฏิบัติ ต่อพยานประกาศบังคับใช้เป็นแนวทางปฏิบัติแล้วด้วย เพื่อตอบสนองต่อความต้องการของนักกฎหมาย ผู้ศึกษากฎหมาย