ข้อมูลทรัพยากร

เนื้อหาย่อ : บ้วนเล่าฮูหยินกล่าวด้วยเสียงเนิบนาบ "จากนั้น พวกมันก็เดินทางตามท่านอย่างลอบเร้น พยายามปกปิดร่องรอย จนมิดชิด หากมีผู้ใดมากล่าววาจากับท่านแม้สักคำเดียว พวกมันจะรีบคร่าตัวผู้นั้น มารีดเร้นเค้นถามทันที" ป้อเง็กถอนหายใจ กล่าวว่า "ที่แท้เป็นพวกนั้นเอง มิน่าเล่า เพลงกระบี่จึงได้แหลมคมปานนั้น มิน่าเล่า ถึงกับใช้วิชาฮุนถึงช่อกุ้ก (แยกเอ็นบิดกระดูก) เราสมควรคาดเดาว่าเป็นพวกนั้น ได้แต่แรกแล้ว" "เราผู้เฒ่าความจริงก็รู้สึกพิศวงสงสัย ที่เฒ่าอุบาทว์เหล่านั้นไฉนจึงกระทำเรื่อง เช่นนี้ขึ้นได้ ภายหลังเราจึงล่วงรู้ ที่พวกมันทำเพราะกลัวว่าการไปของเจ้าคราวนี้ จะพลาดพลั้ง กลัวไม่มีคนไปต่อต้านรับมือบุรุษชุดขาว ดังนั้นจึงคิดชิงตัดหน้าไป ที่วังแบ๊ะจุ้ยเก็งสักก้าว ซึ่งความจริงอาศัยเฒ่าสวะเหล่านั้น แม้ดหน้าไปถึงก่อน ยังมิใช่แส่หาความตายเช่นกันดอกหรือ ?" ป้อเน็กกล่าวอย่างรันทดว่า "ผู้เฒ่าหลายท่านนั้น นับว่าทั้งรักทั้งถนอมป้องกันข้าพเจ้าไว้อย่าง รัดกุม คุณธรรมของวีรบุรุษรุ่นอาวุโสในบู๊ลิ้มยุคก่อน นับว่าพวกรุ่นหลัง เทียมเทียบเปรียบได้เลย"